Live Chat Software by Ariaphone
اخبار
اسفند
۰۳
فراخوان ناسا برای یک سال زندگی در نسخه شبیه‌سازی‌شده مریخ ثبت‌نام کنید
ارسال شده توسط روشن ۰۳ اسفند ۱۴۰۲ ۰۲:۰۶ قبل از ظهر
سازمان فضایی ناسا با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که این آزمایش در زیستگاهی به نام «مارس دون آلفا» انجام خواهد شد که به کمک چاپگر سه‌بعدی ساخته شده است. ناسا می‌گوید از آنجا که این سازمان برای اکتشاف در مریخ طرح و برنامه‌هایی دارد، به کمک این آزمایش خواهد توانست از شرایط زندگی در سیاره سرخ درک و شناخت بیشتری پیدا کند. این دومین بخش از سه ماموریت زمینی برنامه‌ریزی‌شده «کاوش سلامت و عملکرد خدمه» (CHAPEA) ناسا است که در پایگاه تحقیقاتی عظیم سازمان فضایی ایالات متحده در هیوستون تگزاس واقع شده است. داوطلبان بابت شرکت در این آزمایش دستمزد دریافت می‌کنند. ناسا نیز درباره نحوه زیست انسان در این محیط شبیه به مریخ که شامل چهار اتاق کوچک، یک باشگاه ورزشی و مقدار زیادی ماسه سرخ است، داده‌های ارزشمندی گردآوری می‌کند. البته داوطلبان برای ارائه درخواست باید واجد پیش‌شرط‌هایی باشند. شرط نخست این است که فرد داوطلب یا شهروند ایالات متحده باشد یا اجازه اقامت دائم در این کشور داشته باشد. از جمله شروط دیگر می‌توان به سالم بودن و غیرسیگاری بودن، در محدوده سنی ۳۰ تا ۵۵ سال قرار داشتن و تسلط به زبان انگلیسی اشاره کرد. متقاضیان علاوه بر این باید در رشته‌‌های علوم و فناوری، مهندسی و ریاضیات از دانش لازم برخوردار باشند یا دست‌کم هزار ساعت سابقه خلبانی هواپیما یا تجربه نظامی موردنیاز داشته باشند.   داوطلبان در این مدت، در محیط ۱۶۰ مترمربعی مارس دون آلفا زندگی خواهند کرد. این تاسیسات شامل دو حمام و سرویس بهداشتی، یک مزرعه عمودی برای پرورش سبزیجات، یک اتاق مخصوص مراقبت‌های پزشکی، یک اتاق استراحت و چند اتاق کار است. یک تردمیل نیز درون این مجموعه تعبیه شده است تا فضانوردان زمینی بتوانند روی تسمه‌های آن راه بروند و از این طریق پیاده‌روی‌ روی سطح مریخ شبیه‌سازی شود. علاوه‌ بر این برای هرچه بیشتر شبیه‌تر شدن این آزمایشگاه به زندگی واقعی در سیاره سرخ، بین داوطلبان و دنیای خارج حدود ۲۲ دقیقه تاخیر ارتباطی وجود خواهد داشت؛ دقیقا شبیه به شرایطی که فضانوردان در سیاره سرخ حین برقراری ارتباط با زمین تجربه خواهند کرد. از جمله تجهیزات و امکاناتی که داوطلبان تجربه شبیه‌سازی مریخ از آن‌ها استفاده می‌کنند، می‌توان به یک ایستگاه هواشناسی، یک ماشین آجرسازی و یک گلخانه کوچک اشاره کرد که در گوشه‌و‌کنار این محوطه پوشیده از شن و ماسه قرمز پراکنده شده‌اند. مهلت ثبت‌نام برای این برنامه تا ۲ آوریل (۱۴ فروردین) اعلام شده است.
ادامه مطلب »



اسفند
۰۲
کشف نورانی‌ترین شیء کیهانی با درخشندگی ۵۰۰ تریلیون برابر از خورشید
ارسال شده توسط روشن ۰۲ اسفند ۱۴۰۲ ۰۹:۲۵ قبل از ظهر
این هسته فعال کهکشانی جرمی حدود ۱۷ میلیارد برابر خورشید ما دارد و نور آن که ۵۰۰ تریلیون بار بیشتر از خورشید ما است، برای رسیدن به زمین بیش از ۱۲ میلیارد سال در راه بوده است. دانشمندان برای اولین بار این اختروش را با استفاده از یک تلسکوپ ۲.۳ متری در رصدخانه کونابارابران استرالیا مشاهده کردند. آنها سپس توانستند این یافته را با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا، که دارای آینه‌ای ۸ متری است، تأیید کنند. کریستین وولف، استاد دانشگاه ملی استرالیا و نویسنده اصلی این مطالعه، در این باره گفت: «این نورانی‌ترین جرم کیهانی شناخته‌شده در جهان است و نرخ رشد باورنکردنی آن به معنای انتشار عظیم نور و گرما است. شک دارم که جرمی دیگر بتواند رکورد این اختروش را بشکند.» ستاره‌شناسان می‌گویند نور خیره‌کننده این اختروش از یک ناحیه طوفانی در دل آن با قطر ۷ سال نوری ساطع می‌شود. این همان جایی است که اجرام در اثر جاذبه شدید با یکدیگر برخورد کرده و پس از تولید مقدار زیادی نور و گرما به درون سیاهچاله کشیده می‌شوند. دکتر وولف با بیان اینکه این نقطه «پرآشوب‌ترین مکانی است که در جهان می‌شناسیم»، گفت: «این ناحیه طوفانی و غول‌پیکر با دمای ۱۰ هزار درجه سانتیگراد دارای رعد و برق‌هایی پی‌درپی و بادهایی چنان سریع است که مسافتی معادل یک دور زمین ما را در عرض تنها یک ثانیه درمی‌نوردند.»   تصویر تزئینی است مدل‌سازی رایانه‌ای نشان داده است که این اختروش معادل ۳۷۰ خورشید را در سال می‌بلعد و جرم سیاهچاله آن ۱۷ تا ۱۹ میلیارد برابر خورشید ما است. دکتر کریستوفر اونکن، یکی از نویسندگان، می‌گوید جای تعجب است که برای این مدت طولانی این اختروش پنهان و ناشناخته مانده بود، در حالی که درست در جلوی دید ناظران زمینی قرار داشت.  این جرم آسمانی که «جی۰۵۲۹-۴۳۵۱» ( J0529-4351) نام دارد برای اولین بار در سال ۱۹۸۰ توسط رصدخانه جنوبی ایران مشاهده و ثبت شد، با این حال تا همین یک سال پیش دانشمندان آن را در ردیف ستارگان طبقه‌بندی کرده بودند. تا اینکه سرانجام مشاهدات اخیر به وسیله تلسکوپ‌ها نشان داد که این شیء نه یک ستاره، بلکه یک اختروش شامل هسته بسیار فعال و درخشان کهکشانی است. در تحقیقات انجام‌گرفته پژوهشگرانی از دانشگاه‌های ملی و ملبورن استرالیا، دانشگاه سوربن فرانسه و رصدخانه جنوبی اروپا مشارکت داشته‌اند.
ادامه مطلب »



اسفند
۰۲
اگر امروز سیارکی به همان اندازه به زمین برخورد کند با ضربه‌ای ۲ میلیون برابر قو‌ی‌تر از یک بمب هیدروژنی جنگل‌ها را صاف می‌کند، ‌سونامی‌ها را برمی‌انگیزد، با ایجاد زمین لرزه‌ای ۱۰ ریشتری شهرها را ویران می‌کند و این همه پایان کار نیست.  ابری از گرد و غبار داغ که حاصل این تصادم خواهد بود جلوی رسیدن نور خورشید به زمین را خواهد گرفت و زمین در یخبندان فرو خواهد رفت. سازمان فضایی آمریکا، ناسا، می‌گوید اگر بدانیم اصابت احتمالی سیارک‌ها به زمین چه زمانی اتفاق خواهد افتاد احتمالا کار پیشگیرانه‌ای انجام خواهیم داد و حتی ممکن است بتوانیم از آخرالزمان جلوگیری کنیم. اکنون «دفتر هماهنگی حفاظت از سیاره مادری» ناسا، که وظیفه یافتن، ردیابی و ارزیابی خطرات مرتبط با سیارک‌های بالقوه خطرناک در منظومه شمسی را بر عهده دارد، می‌گوید برای این کار با یک ائتلاف جهانی از ستاره‌شناسان به نام «شبکه بین‌المللی هشدار سیارک‌ها» (IAWN) همکاری می‌کند. لیندلی جانسون، مدیر اجرایی برنامه دفتر هماهنگی حفاظت از سیاره مادری، در این باره گفت: «ما قطعاً می‌خواهیم همه این سیارک‌ها را پیدا کنیم، قبل از اینکه آنها ما را پیدا کنند.» در صورتی که یک سیارک خطرناک به سمت زمین حرکت کند، این سازمان رویه‌هایی هشدارآمیز را برای اطلاع‌رسانی به عموم مردم در نظر گرفته است. در این موارد ابتدا دانشمندانی که تهدید را شناسایی کردند مشاهدات خود را در سراسر شبکه هشدار سیارک‌ها به اشتراک می‌گذارند تا یافته‌هایشان تایید شده و خطر ارزیابی شود. وقتی همه طرف‌ها توافق کردند که زمین باید برای برخورد آماده شود، ناسا پیغام هشدار را ارسال می‌کند. آقای جانسون گفت: «من تلفن قرمز یا چیز مشابهی روی میزم ندارم، اما ما رویه‌هایی رسمی داریم که از طریق آن اطلاع‌رسانی در مورد تأثیر جدی اصابت سیارکی ارائه خواهد شد.» اگر سیارک به سمت ایالات متحده حرکت کند، ناسا کاخ سفید را در جریان قرار می‌دهد و دولت بیانیه‌ای رسمی را برای عموم منتشر خواهد کرد. اگر سیارک به اندازه کافی بزرگ بود که یک تهدید بین‌المللی ایجاد کند، شبکه بین‌المللی هشدار سیارک‌ها دفتر امور فضایی سازمان ملل را در جریان خواهد گذاشت.   یک سیارک اگر بزرگتر از ۱۴۰ متر باشد و مدار زمین را در حداقل فاصله ۰.۵ واحد نجومی، که نصف فاصله زمین و خورشید است، قطع کند، «بالقوه خطرناک» در نظر گرفته می‌شود. تا کنون دانشمندان حدود ۲۳۰۰ سیارک بالقوه خطرناک را شناسایی کرده‌اند که ۱۵۳ عدد از آنها بیشتر از ۱ کیلومتر قطر دارند. این میزان به اندازه‌ای بزرگ است که می‌تواند در صورت برخورد با زمین، فاجعه‌ای را آغاز کند. اخترشناسان علاوه بر ردیابی سیارک‌هایی که قبلاً کشف شده‌اند، به دنبال سیارک‌های جدیدی نیز می‌گردند و تمام مشاهدات آنها در یک پایگاه داده جمع‌آوری می‌شود. شبکه بین‌المللی هشدار سیارک‌ها تا به امروز بیش از ۳۴ هزار سیارک نزدیک به زمین را پیدا کرده و ناسا می‌گوید با داده‌های رصدی از مدار آنها می‌توان با اطمینان، مسیرهای احتمالی را دستکم تا یک قرن آینده پیش‌بینی کرد. سیارکی که بیش از همه احتمال اصابت آن به زمین می‌رود «بنو» نام دارد که دانشمندان می‌گویند در صورت تصادم در ۱۵۹ سال دیگر، انفجاری برابر با ۲۴ بمب هسته‌ای ایجاد خواهد کرد. با این حال بر اساس یک مطالعه در سال ۲۰۲۱ احتمال این اتفاق فقط یک در ۲۷۰۰ است. ناسا برای دفاع از زمین در برابر بنو و سیارک‌هایی نظیر آن دست و پا بسته نیست و چندین ترفند در آستین خود دارد. به گفته آقای جانسون ناسا می‌تواند جلوی حرکت سیارک‌هایی را که به سمت زمین در حال پیشروی هستند، خیلی قبل از اینکه به تهدیدی فوری برای زمین تبدیل شوند، بگیرد. با این حال این سازمان برای پیشگیری از اصابت‌های آخرالزمانی به حداقل ۵ تا ۱۰ سال اطلاع قبلی نیاز دارد.
ادامه مطلب »



اسفند
۰۲
سیاره مشتری احتمالا در مراحل اولیه شبیه به کلوچه پف‌کرده بود
ارسال شده توسط روشن ۰۲ اسفند ۱۴۰۲ ۰۳:۰۵ قبل از ظهر
اخترشناسان تاکنون هزاران سیاره را در خارج از منظومه شمسی کشف کرده‌اند، با این حال، توضیحی برای چگونگی شکل‌گیری این سیاره‌ها ارائه نشده است. دانشمندان در این بررسی جدید برای مدل‌سازی شکل‌گیری سیاره‌ها، بر اساس این نظریه که «سیاره‌های جوان یا پیش‌سیاره‌ها، در بازه‌های زمانی کوتاهی، پس از فروپاشی قرص‌های چرخان بزرگ گازی دور ستاره‌های جوان شکل می‌گیرند»، از شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای استفاده کردند. این پژوهش نشان داد که پیش‌سیاره‌ها به احتمال زیاد، ساختارهای مسطحی به نام اسفروئیدهای کره‌مانند پَخت یا به‌اصطلاح پهن شده در قطبین – شبیه به شکل آب‌نبات‌های «اسمارتیز» یا «ام‌اند‌ام» (M&M)- دارند. دیمیتریس استاماتلوس، از نویسندگان این مقاله، گفت: «مدت‌ها است که در حال بررسی شکل‌گیری سیاره‌ها بوده‌ایم، اما پیش از این هیچگاه فکر نکرده بودیم که شکل سیاره‌ها را در شبیه‌سازی‌ها بررسی کنیم. همواره بنا را بر این می‌گذاشتیم که کروی بوده‌‌اند.» دکتر استاماتلوس گفت: «بسیار متعجب شدیم که مشخص شد اسفروئیدهای پَخت و تقریبا شبیه به اسمارتیزند.» در این تحقیق، اخترشناسان ویژگی‌های سیاره‌ها را تعیین کردند، آن‌ها را با مشاهدات معلوم و شناخته‌شده مقایسه، و سازوکار  تشکیل سیاره‌های غول‌پیکر گازی مانند مشتری و زحل را بررسی کردند. آنان در این روند شکل سیاره‌های جوان و چگونگی رشد احتمالی آن‌ها را برای تبدیل شدن به غول‌های گازی بزرگ بررسی کردند. این پژوهش همچنین ویژگی‌های تشکیل سیاره‌ها را در شرایط مختلفی مانند دما و چگالی متفاوت گاز بررسی کرد. تاکنون، محققان این نظریه را مطرح کرده‌اند که سیارات، از طریق یکی از دو فرایند تشکیل می‌شوند. یکی از آن‌ها، فرایندی است به نام «برافزایش هسته» است که رشد تدریجی ذرات غبار است که به یکدیگر می‌چسبند و در مقیاس‌های زمانی طولانی، اجسام بزرگ‌تر و بزرگ‌تری را تشکیل می‌دهند. سیاره‌ها همچنین ممکن است در بازه‌های زمانی کوتاه، مستقیما با فروپاشی قرص‌های چرخان بزرگ مواد پیرامون ستارگان جوان در اثر فرایندی به نام «نظریه ناپایداری قرص» تشکیل شوند. نظریه دوم جذاب بوده است، زیرا توضیح می‌دهد که چگونه سیارات بزرگ می‌توانند در فواصل زیاد از ستاره میزبان خود، خیلی سریع شکل بگیرند. دانشمندان امیدوارند مشاهدات آتی از سیاره‌های بزرگ در حال شکل‌گیری، بتواند نظریه چگونگی شکل‌گیری این سیارات را تایید کند. محققان همچنین در بررسی کنونی دریافتند که سیاره‌های جدید، هنگامی که مواد تشکیل‌دهنده روی آن‌ها سقوط می‌کند، عمدتا از قطب‌هایشان رشد می‌کنند؛ نه از استوا. دانشمندان نوشتند: «اکثریت بزرگی از پیش‌سیاره‌هایی که در شبیه‌سازی‌ها تشکیل می‌شوند، اسفروئیدهای پَخت‌اند، نه کروی، و از قسمت قطب‌های خود سریع‌تر رشد می‌‌کنند.» این یافته همچنین می‌تواند به اخترشناسان کمک کندتا دریابند که هنگام رصد سیارات در حال شکل‌گیری، چه زاویه دیدی را باید با تلسکوپ‌های خود بگیرند.
ادامه مطلب »



اسفند
۰۲
شاید جهانی دیگر با تصویر آینه‌ای از جهان ما وجود داشته باشد
ارسال شده توسط روشن ۰۲ اسفند ۱۴۰۲ ۰۲:۳۳ قبل از ظهر
نوعی مشاهده‌ناپذیر از ماده به نام ماده تاریک، همچنان یکی از بزرگ‌ترین اسرار در کیهان‌شناسی به شمار می‌رود. تحقیقات جدید دانشمندان این احتمال را مطرح می‌کند که این ماده عجیب و مرموز، احتمالا از یک «جهان آینه‌ای تاریک» ناشی می‌شود که از آغاز شکل‌گیری زمان با گیتی ما مرتبط بوده است. دانشمندان در این مقاله این پرسش را طرح می‌کنند که آیا ممکن است گیتی ماده‌ تاریک آینه‌ای، بازتاب گیتی خود ما باشد با این تفاوت که قوانین فیزیک در آن به شکل دیگری در جریان است؟ به گفته آن‌ها این نظریه، ممکن است فراوانی ماده تاریک در عالم و همچنین نادیدنی بودن آن را توضیح دهد. ماده تاریک، ماده‌ای مرموز و ناشناخته است که به گفته پژوهشگران بخش عمده‌ای از جرم گیتی را تشکیل می‌دهد. به بیان ساده، به ازای هر یک کیلوگرم ماده معمولی، تقریبا پنج کیلوگرم ماده تاریک در عالم وجود دارد. واقعیت این است که ماده تاریک، با نور یا ماده معمولی برهمکنشی ندارد و تنها راهی که دانشمندان می‌توانند، وجود آن را تشخیص دهند، اثر گرانشی ظریف آن بر ماده معمولی است که خود را در حرکت ستارگان در کهکشان‌ها و یا رشد ساختارهای فوق‌العاده عظیم در کیهان نشان می‌دهد. از آنجایی که ماده معمولی و ماده تاریک بر اساس قوانین مختلفی عمل می‌کنند، ممکن است به نظر برسد که یکی از آن‌ها به طور کامل بر دیگری غالب است اما واقعیت این است که این دو نوع ماده را با وجود تفاوت بین آن‌ها، می‌توان با یکدیگر مقایسه کرد. از این رو دانشمندان در مقاله‌ای که در روز ۲۲ ژانویه (۲ بهمن) در نسخه پیش از چاپ آرکایو منتشر شده است، می‌گویند ممکن است نوعی پیوند پنهان بین آن‌ها وجود داشته باشد. به گفته محققان، برای هر فعل و انفعال فیزیکی در ماده معمولی، آینه‌ای از آن در دنیای ماده تاریک وجود دارد و این ممکن است بیانگر وجود نوع جدیدی از تقارن در طبیعت باشد که جهان عادی و ماده تاریک را به یکدیگرمتصل و مرتبط می‌کند. این تقارن، همچنین به توضیح اینکه چرا ماده تاریک و ماده معمولی تقریبا فراوانی یکسانی دارند کمک می‌کند. در این مقاله، محققان به یک تطابق اتفاقی عجیب دیگر نیز اشاره می‌کنند. در فیزیک ماده معمولی، یک نوترون و پروتون تقریبا جرم یکسانی دارند، که آن‌ها را قادر می‌سازد به یکدیگر متصل شوند و اتم‌های پایداری را تشکیل دهند. اگر یک پروتون، تنها کمی سنگین‌تر می‌بود، کاملا ناپایدار می‌شد و تنها ظرف چند دقیقه فرومی‌پاشید و تشکیل اتم را غیرممکن می‌کرد. در چنین سناریوی خیالی و فرضی، جهان به شکل دریایی از نوترون‌های شناور و آزاد درمی‌آمد. محققان می‌گویند که چنین کیهان فرضی شکست خورده‌ای، ممکن است در نسخه‌ آینه‌‌ای ماده تاریک از گیتی ما در واقعیت وجود داشته باشد. بر این اساس، چینش خاصی از قوانین فیزیک، منجر به تولید پروتونی شده است که جرم آن تقریبا برابر با یک نوترون بود. شاید در آینه ماده تاریک، این چینش خاص از قواعد فیزیک، به گونه‌ای متفاوت انجام ‌شده باشد، که سبب شده است، «پروتون تاریک» از بین برود و دریایی از «نوترون‌های تاریک» را از خود به جا بگذارد - چیزی که ما آن را به عنوان ماده تاریک در نظر می‌گیریم.   محققان در عین حال می‌گویند، اگرچه این مدل آینه‌ای پیشنهادی، امکان برهمکنش‌های بسیاری را بین ذرات ماده تاریک فراهم می‌کند، اما این را باید در نظر گرفت که برهم‌کنش‌‌های زیادی نیز نباید وجود داشت. چنان چه ماده تاریک برهم‌کنش بسیاری با خودش داشته باشد، در این صورت بیش از از حد تصور به شکل توده فشرده‌ در می‌آید. از این رو بیشتر ماده تاریک باید نسبتا ساده و به عبارتی دریایی از ذرات خنثی شناور و آزاد باشد. این برهم‌کنش‌های اضافی، که احتمال می‌رود آینه تاریکی از دنیای شیمیایی ما باشد، ممکن است به  دانشمندان آینده امکان دهد تا این نظریه را آزمایش کنند. در کیهان اولیه، زمانی که نخستین عناصر در پلاسمای هسته‌ای شکل گرفتند، ماده عادی دستخوش هسته‌زایی شد. در صورتی که این ایده جدید درست باشد، بنابراین یک هسته‌زایی آینه‌ای نیز در ماده تاریک رخ داده است. از این رو به نظر می‌رسد که در شرایط آشوبناک کیهان اولیه، ارتباطی میان این دو گیتی ایجاده شده که سبب شده بر یکدیگر اثر بگذارند. دانشمندان ممکن است با اندازه‌گیری‌ها و بررسی‌های دقیق نرخ تشکیل عناصر که با رصدخانه‌های کیهانی پیشرفته صورت خواهد گرفت، شواهدی مبنی بر وجود این ارتباط بیابند و درک گیتی تاریک آینه‌ای را آغاز کنند. دانشمندان پیش از این نظریه‌ای را طرح کرده‌ بودند که بر اساس آن، «پاد جهانی» پیش از مهبانگ (بیگ‌بنگ) وجود داشته که در زمان به عقب می‌رود. به گفته آن‌ها دلیل وجود گیتی ما، وجود تقارن‌های بنیادین در طبیعت از جمله بار، پاریته و زمان است. این تقارن بنیادین به عنوان تقارن سی‌پی‌تی (CPT) شناخته می‌شود. به عبارت دیگر، ﺗﻘﺎرن ﭘﺎرﯾﺘﻪ، به ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﮐﺮدن ﯾﮏ ذره ﺑﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮ آﯾﻨﻪ‌ای آن اشاره دارد. محققان می‌گویند که برهم‌کنش‌های فیزیکی، اغلب از این تقارن‌ها پیروی می‌کنند. به گفته آن‌ها، این امکان وجود دارد که برای موازنه و تعادل گیتی ما و برای حفظ این تقارن، یک کیهان دیگر با تصویر آینه‌ای از کیهان ما وجود داشته باشد. برخی از کیهان‌شناسان بر این باورند که نتایج و اثرات وجود این گیتی فرضی، قادر است وجود ماده تاریک را توضیح دهد.
ادامه مطلب »