Live Chat Software by Ariaphone |
اخبار
|
فروردین ۱۶ |
ثبت دو زلزله قوی در مریخ توسط InSight
ارسال شده توسط روشن ۱۶ فروردین ۱۴۰۰ ۱۰:۰۹ بعد از ظهر
|
|
ناسا اعلام کرده است که مریخ‌نورد موسوم به InSight دو زلزله قوی و شفاف را بر روی سطح مریخ شناسایی کرده است که در ناحیه‌ای که با نام گوداله‌های سربروس شناخته می‌شود تشخیص داده است. دو زلزله شدید نیز در اوائل ماموریت آن در همین ناحیه ثبت شده بودند. ناسا می‌گوید که این مریخ‌لرزه‌های جدید به بزرگی 3.3 و 3.1 بوده‌اند.
به گزارش ایتنا و به نقل از اسلش‌گیر، زلزله‌های جدید اندکی خفیف‌تر از دو زلزله قبلی در همین مکان بودند که بزرگی آنها 3.6 و 3.5 بود. InSight بیش از 500 لرزه را در طی ماموریتش به ثبت رسانده است، ولی این چهار مورد در ترکیب با هم بهترین سوابق لرزه‌ای برای بررسی لایه‌های درونی این سیاره هستند. تیم علمی InSight بیشتر با هدف درک گوشته و هسته این سیاره اقدام به مطالعه مریخ‌لرزه‌ها می‌کند.
از جنبه زمین‌شناختی، مریخ بسیار با زمین متفاوت است زیرا مریخ فاقد لایه‌های تکتونیکی است ولی دارای مناطق فعال از نظر آتشفشانی است که موجب ارتعاشات در این سیاره می‌شوند. این دو زلزله جدید در روزهای 7 و 18 مارس به ثبت رسیده‌اند، و باعث تقویت این ایده می‌شوند که گوداله‌های سربروس یک فعالیت لرزه‌ای مرکزی بر روی این سیاره است. تاکنون دانشمندانی که به مطالعه داده‌های این ماموریت پرداخته‌اند دو نوع متفاوت از زلزله‌ها را بر روی مریخ مشاهده کرده‌اند، که یکی از آنها بیشتر شبیه ماه و دیگری بیشتر شبیه زمین بوده است.
موج‌های زمین‌لرزه‌ها مستقیما درون زمین حرکت می‌کنند، در حالی که ماه‌لرزه‌ها عمدتا بسیار پراکنده هستند. مریخ‌لرزه‌ها چیزی بین این دو نوع زلزله هستند. دانشمندان می‌گویند که هر چهار مریخ‌لرزه بزرگتر ضبط شده روی مریخ شبیه زمین‌لرزه‌ها بوده‌اند. همچنین این زلزله‌ها در طی تابستان شمالی مریخ رخ دادند، درست مانند دو زلزله قوی ثبت شده قبلی.
لرزه‌نگار زیر گنبد حفاظتی InSight به قدری حساس است که باد گاهی مریخ‌لرزه‌های خفیف‌تر را مبهم می‌کند. InSight هیچ زلزله‌ای را در طی فصل زمستان شمالی شناسایی نکرد. اخیرا تیم کنترل‌کننده InSight از چمچه آن برای ریختن خاک روی شیلد «باد و حرارت» گنبدی آن استفاده کرد، با این هدف که از آن در برابر باد و تغییرات دمایی حفاظت کرده و به بهبود قابلیت لرزه‌شناسی آن کمک کند.
ادامه مطلب » | |
|
اسفند ۲۹ |
انفجار یک شهاب‌سنگ بر فراز ایالت ورمونت آمریکا
ارسال شده توسط روشن ۲۹ اسفند ۱۳۹۹ ۱۲:۰۲ قبل از ظهر
|
|
روز یکشنبه ۷ مارس، یک شهاب‌سنگ در آسمان شب ورمونت منفجر شد و یک صحنه نور دیدنی ایجاد کرد.
به گزارش ایتنا و به نقل از Space، به گفته «دیدبان شهاب‌سنگ ناسا»، عبور این شهاب از اتمسفر، معادل ۲۰۰ کیلوگرم تی‌ان‌تی آزاد کرد که نشان می‌دهد به احتمال زیاد این شهاب‌سنگ ۴٫۵ کیلوگرم جرم و ۱۵ سانتیمتر قطر داشته است.
بنابر اظهارات ناسا، این سنگ فضایی با سرعتی نزدیک به ۶۸ هزار کیلومتر در ساعت به جوّ زمین وارد و سپس در ساعت ۵:۳۸ دقیقه بعد از ظهر به وقت محلی (یعنی درست قبل از غروب آفتاب)، بر فراز قسمت شمالی ایالت به‌صورت گلوله‌ای آتشین ظاهر شد.
ایستگاه خبری محلی WCAX3 پس از این رویداد اعلام کرد که از سراسر ایالت با این رادیو تماس گرفته شده، در حالی که اهالی ورمونت عبور شهاب‌سنگ از بالای سر خود را «یک لرزش مهیب و با صدای بلند» توصیف کردند.
کریس هروتیک (مفسری که درباره اولین پست ناسا راجع به این رویداد نوشت) می‌گوید: «من خوش‌شانس بودم که صدای آن را شنیدم و در کنار رودخانه میسیسکوئی در پناهگاه حیات‌وحش ورمونت آن را مشاهده کردم. برخلاف آنچه که دیگران می‌گویند، اتفاقاً اصلاً صدای مهیبی نداشت؛ اما صدایی منتشر می‌کرد که من را وا داشت در آن لحظه به بالا نگاه کنم. بسیار درخشان و تماشایی بود!»
بر اساس گزارش‌های شاهدان عینی، ناسا تخمین می‌زند که این گلوله آتشین ابتدا ۸۴ کیلومتر بالاتر از جنگل ایالتی مانتسفیلد واقع در شرق بورلینگتون (بزرگترین شهر این ایالت) ظاهر شده باشد. سپس ۵۳ کیلومتر از شمال شرقی به‌سمت مرز کانادا پیش رفته و ۵۳ کیلومتر بالاتر از زمین در جنوب شهر نیوپورت ناپدید شده باشد.
بنابر اظهارات ناسا، این موج شوک نتیجه شکستگی شهاب‌سنگ در اثر فشار جوی بوده است. همزمان با حرکت تکه‌ای بزرگتر از یک سیارک به اندازه یک توپ بولینگ در جوّ و با سرعتی تقریباً ۵۵ برابر سرعت صوت، در مقابل آن فشار ایجاد شد و در پشت آن نیز خلأ تشکیل گردید و سرانجام، تنش ناشی از این اختلاف فشار، باعث انفجار سنگ شد.
ادامه مطلب » | |
|
اسفند ۲۶ |
دوره‌های گرم در مریخ باستان احتمالاً کوتاه‌مدت بوده‌اند
ارسال شده توسط روشن ۲۶ اسفند ۱۳۹۹ ۱۰:۵۶ بعد از ظهر
|
|
اگرچه سطح مریخ امروز خشک است، اما واضح است که میلیاردها سال پیش آب مایع بر روی آن جاری بوده است. در این سیاره کانال‌های رودخانه‌ای و بستر دریاچه‌های باستانی در کف دهانه‌های مختلف فراوانی وجود دارد – از جمله جزرو که مریخ‌نورد جوان ناسا با نام استقامت، در آنجا سرگرم کاوش است.
اما هنوز چندان روشن نیست که مریخ در زمان‌های پیشین واقعاً چگونه بوده و این مسئله جنجال‌های زیادی را در محافل آکادمیک برانگیخته است. آیا این سیاره مدتها پیش به‌طور مداوم گرم و مرطوب بوده، یا اینکه تقریباً همیشه یخبندان بوده و در آنجا جریان آب گذرا تنها بشکل تصادفی تأمین می‌شده است؟
به گزارش ایتنا و به نقل از Space، مطالعه‌ای جدید، نظر اخیر را تقویت می‌کند، مبنی بر اینکه برای گرم شدن قلب سرد مریخ، اتفاقات چشمگیری لازم بوده و چنین اتفاقاتی در دوران باستان هرگز بصورت درازمدت و پایدار نبوده‌اند.
جوئل هوروویتس (محقق علوم زمین‌شناسی در دانشگاه استونی بروک در نیویورک و نویسنده همکار در این مقاله) در بیانیه‌ای گفته است: «وقتی که ترکیب جوی مریخ با گازهای ورودی ناشی از آتشفشان و شهاب‌سنگ تغییر می‌کرد، در دوره‌هایی متناوب گرم می‌شد».
وی در ادامه افزود: «این اتفاقات گرم باعث می‌شوند آب در سطح آن جاری باشد، و باعث تشکیل رودخانه، دریاچه و سنگ‌ها و مواد معدنی روی مریخ شوند».
این مطالعه جدید به رهبری رابین وردزورث از دانشگاه هاروارد، یک مدل جدید آب‌وهوایی از مریخ باستان ارائه می‌دهد. این مدل عوامل مختلفی را در نظر می‌گیرد، از جمله اثرات فوران آتشفشان که گازهای گلخانه‌ای را به جو مریخ می‌برد و هیدروژن از جو مریخ به فضای بیرون فرار می‌کند.
گفته می‌شود در پی نابود شدن میدان مغناطیسی محافظ جهانی مریخ، این فرار هیدروژنی که توسط باد خورشیدی هدایت می‌شود، به طرز چشمگیری افزایش یافت. در حدود ۳٫۷ میلیارد سال پیش، جو مریخ که زمانی غلیظ بود، متراکم آن تنها به‌اندازه ۱ درصد از جوّ فعلی زمین بود و همان زمان بود که عمر و دورهٔ رودخانه‌ها و دریاچه‌ها در سطح سیاره سرخ رو به پایان و اتمام بود.
این مطالعه جدید که در روز هشتم مارس سال جاری میلادی و در مجله Nature Geoscience به‌صورت آنلاین منتشر شد، به پیشرفت آن دوره و پتانسیل میزبانی زندگی در سیاره سرخ کمک می‌کند. به‌عنوان مثال، این مقاله نشان می‌دهد که مریخ «مرطوب» همچنان بسیار سرد بوده است؛ چون دمای متوسط سطحی سالانه آن زیر منفی ۳۳ درجه سانتیگراد بوده است.
آقای وردزورث و همکارانش در این مقاله می‌گویند: «تاریخچه پویای محیطهای مریخی و مورد بحث در این مقاله، فرصتهایی را برای ظهور حیات در فواصل گرم و مرطوب و در زمان بروز شرایط کاهنده ارائه می‌دهد، اما به چالشهایی هم اشاره می‌کند که تداوم حیات بر روی سطح مریخ و در محیطهای عمدتاً اکسیدکننده سرد و خشک آنهم در دوره‌های طولانی‌مدت، با آنها دست‌وپنجه نرم می‌کرده است».
در اینجا لازم به توضیح است که منظور از «شرایط کاهنده»، جوّی است که از اکسیداسیون جلوگیری می‌کند و یا آن را به حداقل می‌رساند. در سوی مقابل، اکسیداسیون در محیطهای اکسیدکننده، بسیار رایج و شایع است.
آنچه که در میان مردم و دانشمندان مورد اتفاق نظر قرار دارد، این است که اکسیژن یک علامت زیستی و یک نشانه احتمالی از زندگی است که می‌توان در جوّ سیارات فراخورشیدی نیز به جستجوی آن پرداخت. اما جالب آنکه مدل جدید موجود در این مقاله پیش‌بینی کرده است که مریخ در اواسط تاریخچه خود، بدون نیاز به حضور حیات، جوّی غنی از اکسیژن داشته است.
نویسندگان در ادامه اشاره می‌کنند که این امر نشان می‌دهد که جستجوی صرفاً اکسیژن، می‌تواند برای زندگی در برخی شرایط، یک مورد «مثبت کاذب» باشد.
ادامه مطلب » | |
|
اسفند ۲۳ |
نخستین عکس تمام‌نمای کاوشگر استقامت از سطح مریخ
ارسال شده توسط روشن ۲۳ اسفند ۱۳۹۹ ۱۰:۴۷ بعد از ظهر
|
|
کاوشگر استقامت که ابعاد آن به‌اندازه یک اتومبیل است، در روز ۱۸ فوریه در کف دهانه جزرو فرود آمد تا آغازگر یک مأموریت بلندپروازانه باشد و نشانه‌های زندگی در مریخ باستان را شکار کند و نمونه‌ها را برای بازگشت به زمین جمع‌آوری کند.
به گزارش ایتنا از Space، باید گفت این کاوشگر هنوز آماده نیست به‌این مأموریت اصلی خودش بپردازد؛ چرا که گروه علمی این مأموریت همچنان سرگرم بررسی وضعیت سلامت و بهداشت در ابزارها و زیرسامانه‌های خودش است. اما این ربات شش‌چرخ، به‌تازگی از مجموعه دوربین خود از نوع Mastcam-Z برای گرفتن یک عکس پانوراما با کیفیت بالا و ۳۶۰ درجه استفاده کرده و توانسته است تیم مأموریت را حسابی شیفته و مجذوب خود کند.
جیم بل (پژوهشگر اصلی فناوری Mastcam-Z از دانشکده زمین و اکتشافات فضایی دانشگاه ایالتی آریزونا) می‌گوید: این پانوراما سنگی تاریک را نشان می‌دهد که گروه تحقیقاتی، آن را «صخره هاربر سیل» (Harbour Seal Rock) نامیده است.
آقای بل ادامه می‌دهد: «احتمالاً بادهای مریخی در طول سال‌ها، این صخره را به این شکل عجیب و غریب درآورده‌اند». وی همچنین به تکه‌هایی اشاره می‌کند که شواهدی از فرسایش سریعتر را نشان می‌دهند؛ یعنی نقاطی که پیش‌ران‌های مرحله فرود کاوشگر استقامت، غبار قرمز سطح مریخ را کنار زدند و سطح سنگ‌های کوچک خود را نشان داد.
در یکی از این نمونه‌ها، گروهی از سنگ‌های رنگ روشن و حفره‌دار دیده می‌شود که توجه دانشمندان را به خود جلب کرده است.
آقای بل می‌گوید: «آیا این سنگ‌ها آتشفشانی هستند؟ آیا کربناته هستند؟ آیا چیز دیگری هستند؟ آیا روی آنها پوشش وجود دار؟ ما نمی‌دانیم؛ هنوز هیچ داده شیمیایی یا اطلاعات معدنی در مورد آنها در دست نداریم. اما خب، مطمئنا جالب هستند و بازگوکننده بخشی از داستان و سرگذشت مریخ هستند که به محض دریافت اطلاعات دقیق‌تر، آنها را منتشر خواهیم کرد».
جیم بل می‌گوید این یکی از کارهای اصلی دوربین‌های دیگر Mastcam-Z و استقامت است - شناسایی ویژگی‌های جالبی که Perseverance می‌تواند با طیف سنج‌ها و سایر ابزارهای علمی خود با جزئیات بیشتری مطالعه کند.
گفتنی است دهانه جزرو با عرض ۴۵ کیلومتر از میلیاردها سال پیش دریاچه‌ای عمیق و یک دلتای رودخانه‌ای را در خود جای داده است. دلتاها در حفظ علائم حیات در کره زمین نقش مهمی دارند و از اینرو، تیم استقامت نیز مشتاق است که بقایای آن ویژگی‌ها را در جزرو مطالعه و نمونه‌برداری کند. البته این دلتا در پانورامای Mastcam-Z قابل مشاهده است. آقای بل می‌گوید: «صخره‌هایی که در لبه این دلتا قرار دارند، حدود ۲ کیلومتر از محل فرود استقامت فاصله دارند.
وی اشاره می‌کند: خط پشته‌ای که فراتر از صخره‌های دلتا در پانورامای Mastcam-Z قابل مشاهده است، لبه دهانه جزرو است.
این عکس که به‌تازگی رونمایی شده، تنها آغاز کار است. برای مبتدیان باید گفت که این پانوراما کمترین وضوح ممکن را دارد که تیم Mastcam-Z قادر به تولید آن خواهد بود. آقای بل می‌گوید که عکس‌های مشابه که وضوح سه‌برابری دارند، بعد از اینکه استقامت استفاده از نرم‌افزار بهینه‌سازی خود را آغاز کند، جمع‌آوری خواهند شد. لازم به ذکر است که فرایند استفاده از این نرم‌افزار، چهار روز طول می‌کشد که هم‌اکنون در حال انجام است.
این در حالی است که ما هنوز کوچکترین تجربه‌ای از اکتشافات علمی حاصل نکرده‌ایم. این کار مدتی طول خواهد کشید؛ زیرا اولین کار بزرگ تیم تحقیقاتی این مأموریت پس از برقرار کردن استقامت، انجام پروازهای آزمایشی ۱٫۸ کیلوگرمی بالگرد «نبوغ» بر فراز مریخ است که همراه با استقامت وارد مریخ شده است.
اعضای تیم تحقیقاتی این مأموریت اعلام کرده‌اند که نخستین پروازهای روتور کرافت در دنیایی فراتر از زمین، در همین فصل بهار انجام خواهند شد و انتظار می‌رود انجام کارهای علمی و نمونه‌گیری در تابستان آغاز شود.
ادامه مطلب » | |
|
اسفند ۱۲ |
تمایل ناسا به حضور فعال در ساخت هواپیماهای برقی
ارسال شده توسط روشن ۱۲ اسفند ۱۳۹۹ ۱۰:۴۲ بعد از ظهر
|
|
ناسا در تلاش است تا در آینده نه چندان دور ابزار مدل سازی ساخت پیشرانه‌های برقی برای هواپیماهای نسل جدید را پیشرفت بدهد.
به گزارش ایتنا و به نقل از engadget، در حالی که این روزها تمام توجه‌ها به سمت پروژه مریخ ناسا متمرکز است، این سازمان در تلاش است تا در قالب پروژه دیگری پروازهای انجام شده در کره زمین را با محیط زیست سازگار‌تر کند.
این سازمان فضایی در همکاری با صنایع هوایی قصد دارد تا ابزار مدل سازی و طراحی هواپیماهای اینده که از سیستم پیشرانه هواپیمای برقی یا به اختصار EAP را پیشرفت بدهد. ناسا همچنین از پیشنهادهایی برای نمایش زمینی و در حین پرواز هواپیماهای زیر صوت که از سیستم‌های انتقال قدرت کلاس مگاوات استفاده می‌کنند، استقبال می‌کند.
ناسا تصمیم دارد که فناوری سیستم پیشرانه هواپیمای برقی را تا سال 2035 میلادی به صنایع هوایی عرضه کند. به بیان دیگر این سازمان قصد دارد تا از فناوری یاد شده در هواپیماهای کوچکی نظیر توربوپروپ ها، جت‌های منطقه‌ای و هواپیماهای تک راهرو با عرض کابین کم استفاده کند. ضرب العجل در نظر گرفته شده برای ارائه پیشنهاد‌ها 20 اوریل سال جاری میلادی است.
ناسا اظهار داشته است که مطالعات این سازمان نشان داده است که برقی کردن پیشرانه هواپیماها به اندازه برقی کردن موتور سایر وسایل نقلیه روی کاهش مصرف انرژی و تولید گازهایی نظیر نیتروژن و کربن تاثیر به سزایی دارد و این امر می‌تواند به حفاظت از محیط زیست کمک شایانی بکند.
تلاش برای حرکت به سوی سفرهای هوایی پایدارتر این روزها برای تولید کنندگان و قانون گذاران به یک موضوع داغ تبدیل شده است. گزارش‌های به دست آمده از سازمان غیر انتفاعی Air Transport Action Group حاکی از آن است که 915 میلیون تن از دی اکسید کربن تولید شده در سال 2019 میلادی ناشی از پروازهای هوایی بوده است. این میزان تنها 2 درصد از کربن دی اکسید تولید شده توسط انسان در سال میلادی یاد شده است.
با این حال به نظر می‌رسد که ناسا در این زمینه تنها نیست و کمپانی بوئینگ نیز به تازگی اظهار داشته است که تمامی پروازهای انجام شده توسط هواپیماهای این کمپانی تا سال 2030 به صورت صد در صدی بر پایه سوخت‌های تجدید پذیر خواهد بود. همچنین آژانس امنیت هوایی اروپا نیز قصد دارد تا پروازهای مختلف را از نظیر سازگاری با محیط زیست درجه بندی کند.
ادامه مطلب » | |