Live Chat Software by Ariaphone |
|
تیر ۱۶ |
ناسا ارسال مریخ‌نورد جدید خود را به تعویق انداخت
ارسال شده توسط روشن ۱۶ تیر ۱۳۹۹ ۰۵:۰۰ بعد از ظهر
|
|
ناسا به دلیل مشکلات به وجود امده در مریخ‌نورد Perseverance، آغاز مأموریت مریخ 2020 را از 22 جولای به حداقل تا 30 جولای به تعویق انداخت.
به گزارش ایتنا و به نقل از engadget، به نظر می‌رسد که شروع سفر مریخ‌نورد Perseverance به تعویق افتاده است. ناسا و ائتلاف پرتاب و راه‌اندازی اعلام کرده است که مأموریت 2020 مریخ از 22 جولای به حداقل 30 جولای به تعویق افتاده است. دلیل اصلی بروز چنین تأخیری به گفته ناسا به مشکلات پردازشی راه‌اندازی این مریخ‌نورد مرتبط است.
بااین‌حال به نظر می‌رسد که ناسا برای آغاز این مأموریت عجله‌ای ندارد و حتی ممکن است تأخیر به وجود آمده تا 5 اوت نیز ادامه داشته باشد اما تحلیل گران این بازه زمانی را تا 15 اوت تخمین زده‌اند. انتظار می‌رود که این مریخ نرود در تاریخ 18 فوریه 2021 بر دهانه جیزرو مریخ فرود بیاید.
البته این اولین باری نیست که مأموریت یاد شده به تأخیر می‌افتد. ناسا پیش‌ازاین نیز مأموریت یاد شده را به دلیل مشکلات به وجود آمده در محفظه بندی این فضاپیما تا 22 جولای به تأخیر انداخته بود و اکنون نیز این تاریخ به دلیل بروز مشکلاتی دیگر حداقل تا 30 جولای تمدید شده است.
البته تعلل ناسا و وسواس بیش‌ازحد این سازمان در رابطه با مأموریت یاد شده به‌جا است. ناسا برای سال‌ها روی طراحی و توسعه مریخ‌نورد Perseverance کار کرده است و برای موفقیت کامل این مأموریت تمامی اجزا باید به‌درستی کار کنند و هیچ شک و شبهه‌ای در رابطه با عملکرد آنها وجود نداشته باشد.
مأموریت یاد شده از آنجایی اهمیت دارد که به بررسی امکان وجود حیات در مریخ، تاریخچه جغرافیایی این سیاره و حتی امکان بازگرداندن نمونه‌های جمع‌آوری شده از آنجا به زمین می پردازد.
ادامه مطلب » | |
|
تیر ۱۵ |
چالش‌های پیش رو در مأموریت آرتمیس
ارسال شده توسط روشن ۱۵ تیر ۱۳۹۹ ۰۶:۴۴ بعد از ظهر
|
|
ناسا تقریباً در ۵۰ سال گذشته، فضانوردانی به کرات دیگر اعزام نکرده است. اما هدف برنامه آرتمیس انجام همین کار است. از اینرو، ناسا سرگرم ترکیب تجربه آپولو با آن چیزی است که در طی دهه‌ها زندگی و کار در ایستگاه فضایی بین‌المللی آموخته است تا بتواند فضانوردان را برای اعزام به مریخ آماده کند.
به گزارش ایتنا و به نقل از Space، پرسنل ناسا در مجموعه‌ای از گزارش‌ها که ماه گذشته ارائه شدند، برخی از جزئیات دیدگاه این آژانس را برای چشم‌انداز نوین ماه‌گردی شرح دادند و گفتند در طول این ماموریت، دو فضانورد حدود ۶ روز در سطح ماه خواهند گذراند.
این مدت تقریباً به‌اندازه دو برابر طولانی‌ترین زمان اقامت فضانوردان در طی مأموریت‌های آپولو خواهد بود. کارشناسان ناسا می‌گویند در طی این مدت، فضانوردان حدود چهار فعالیت خارج از سفینه انجام خواهند داد که هر یک از آنها می‌تواند حدود شش ساعت طول بکشد.
از سوی دیگر، مکان‌هایی که برای لباسهای فضانوردان مشکل ایجاد کند، اکتشافات آنها را محدود خواهد کرد. همه مأموریت‌های آپولو در منطقه استوایی ماه فرود آمدند، اما محل فرود ماموریت‌های آرتمیس در مکانی کاملاً جدید یعنی منطقه قطب جنوب خواهد بود؛ یعنی جایی که درجه حرارت بسیار پایین می‌تواند مشکلاتی برای آنها ایجاد کند.
جیک بلاچر (زمین‌شناس و دانشمند اصلی اکتشافات در ناسا) تأیید می‌کند که لباسهای فضایی در لحظه فرود قادر به تحمل چنین درجه حرارتهای پایینی نیستند. حتی در مأموریت‌های بعدی هم، فضانوردان ممکن است به ماندن در مناطق گرم و آفتابی نیاز داشته باشند و کارهای مستقیم در مناطقی با سایه دائم را به دستیارهای روباتیک واگذار کنند.
نخستین لباس فضایی آرتمیس، الگویی به‌نام «واحد تحرک اکتشافی خارج از سفینه» xEMU نام خواهد داشت و بر اساس لباس‌هایی طراحی شده که فضانوردان در حال حاضر در طول گام‌های فضایی خود در ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌پوشند.
دستکش‌هایی که فضانوردان می‌پوشند نیز باید از انعطاف‌پذیری کافی برای فعالیت‌های فضانوردان برخوردار باشند و در عین حال، به‌اندازه کافی استحکام داشته باشند تا برای ایزوله نگه داشتن آنها در برابر شرایط دشوار ماه، مفید واقع شوند.
از سوی دیگر، عدم وجود امکانات حمل و نقل در سطح نیز بر انواع ابزارهایی که فضانوردان می‌توانند استفاده کنند، اثرگذار خواهد بود. از آنجا که فضانوردان در مأموریت آرتمیس ۳ باید خودشان ابزارهای‌شان را حمل کنند، تجهیزات سنگین و پرحجم گزینه مناسبی در این مأموریت نخواهند بود.
البته، هنوز بیش از چهار سال تا زمان پرتاب مأموریت آرتمیس ۳ باقیمانده و بنابراین ناسا فرصت کافی برای برنامه‌ریزی در این خصوص را دارد.
ادامه مطلب » | |
|
تیر ۱۴ |
مشاهده بزرگترین ستاره نوترونی
ارسال شده توسط روشن ۱۴ تیر ۱۳۹۹ ۰۶:۱۴ بعد از ظهر
|
|
اخترفیزیکدانان به‌تازگی موفق شدند شگفت‌انگیزترین سیگنال موج گرانشی را کشف کنند. گفته می‌شود این مشاهده آنان را بر آن خواهد داشت تا آنچه را که درباره کیهان می‌دانستند، از نو بنویسند.
به گزارش ایتنا و به نقل از Space، امواج گرانشی زمانی شکل می‌گیرند که اشیاء غول‌پیکر، فضا را در اطراف خود دچار اعوجاج می‌کنند و موج‌هایی به سراسر جهان می‌فرستند. نخستین‌بار در سال ۲۰۱۵ بود که دانشمندان چنین امواجی را که از برخورد دو سیاهچالهها تشکیل شده بود، کشف کردند. از آن زمان،شناسایی امواج گرانشی بسیار کار شگفت‌آوری شده و دانشمندان بسیار هیجان‌زده شده‌اند.
به‌تازگی گروهی از پژوهشگران موفق به‌شناسایی نخستین سیگنال موج گرانشی شده‌اند که در اثر برخورد جسمی «بزرگتر از بزرگترین ستاره نوترونی شناخته‌شده» اما «کوچکتر از کوچکترین سیاهچاله شناخته‌شده» ایجاد شده است. اگرچه این کشف بسیار پیچیده است، اما این سیگنال نوید مشاهدات شگفت‌انگیزتری را می‌دهد. این کشف حتی می‌تواند درک جدیدی از وقوع ابرنواخترها را برای ما به ارمغان بیاورد.
کریستوفر بری (ستاره‌شناس موج گرانشی و همکار در این پژوهش جدید) می‌گوید: «این یک رویداد خارق‌العاده است و به‌راستی درک ما پیرامون سیاهچالهها و ستاره‌های نوترونی را تغییر خواهد داد.»
دانشمندان در روز ۱۴ اوت سال ۲۰۱۹ این موج گرانشی را گرفتند و هنگامی که تحلیل اولیه نشان داد که این برخورد می‌توانست باعث یکپارچه شدن یک سیاهچاله و یک ستاره نوترونی شود، دانشمندان بسیار شگفت‌زده شدند. برخورد این دو شیء نوعی رویداد موج گرانشی است که دانشمندان با اشتیاق در انتظار آن بودند، زیرا تاکنون فقط ادغام جفت‌های همسان را مشاهده کرده‌اند.
اما زمانی که اخترفیزیکدانان تحلیلهای بیشتری روی داده‌ها انجام دادند، دریافتند که چیز دیگری نیز وجود دارد. بنا بر تحلیل دانشمندان، یکی از اجسام برخوردکننده تقریباً ۲۳ برابر جرم خورشید بود (یعنی یک سیاهچاله) و دیگری حدود ۲٫۶ برابر جرم خورشید.
این اندازه، در دسته‌ای قرار می‌گیرد که دانشمندان آن را «شکاف جرم» می‌نامند؛ یعنی جسمی بسیار کوچکتر از سیاه‌چاله‌هایی که تا به‌امروز مورد مطالعه قرار گرفته‌اند (حدود ۵ برابر جرم خورشید)، اما احتمالاً بزرگتر از هر ستارهٔ نوترونی شناخته‌شده (حدود ۲٫۵ برابر جرم خورشید).
ویکی کالوگرای (اخترفیزیکدان دانشگاه شمال غربی) می‌گوید: «ادغام دو شیء با سرشت‌های گوناگون یعنی سیاهچالهها و ستاره‌های نوترونی دهه‌ها قبل پیش‌بینی شده بود، اما مشاهدهٔ این شیء فشرده در محدودهٔ شکاف جرمی، یک شگفتی برای ماه به‌همراه داشته است. اگرچه نمی‌توانیم این شیء را با اطمینان اعتقاد دسته‌بندی کنیم، اما سنگین‌ترین ستارهٔ نوترونی شناخته‌شده یا سبکترین سیاه‌چالهٔ شناخته‌شده را دیده‌ایم. در هر صورت، این در نوع خودش یک رکورد است.»
در شرایط دیگر، شاید دانشمندان می‌توانستند پیش از برخوردهایی که امواج گرانشی قابل‌مشاهده پدید می‌آوردند، مشخص کنند که شیء برخوردکننده چه چیزی بوده است. اما آنها در این مورد چندان خوش‌شانس نبودند. دانشمندان هیچ سیگنال نوری مبنی بر تولید یک ستارهٔ نوترونی مشاهده نکردند؛ با این حال، این احتمال وجود دارد که آن شیء، یک ستاره نوترونی بوده باشد.
همچنین برخلاف برخوردهای همگنی که دانشمندان تاکنون مورد مطالعه قرار داده‌اند، این جفت بسیار ناهمگن هستند؛ چرا که جرم جسم بزرگتر نزدیک به نه برابر جرم شیء کوچکتر است و همین امر، دیدن جزئیات آنچه را که در خصوص امواج گرانشی رخ داده، برای دانشمندان دشوارتر می‌کند.
مطالعهٔ این رویداد نیز دشوار بود؛ زیرا در مسافت بسیار دوری رخ داد. به‌نظر می‌رسد این برخورد تا زمین ۸۰۰ میلیون سال نوری فاصله داشته باشد و گفته می‌شود این فاصله نزدیک به شش برابر فاصلهٔ ادغام ستاره دودویی نوترونی است که در ماه اوت سال ۲۰۱۷ کشف شد.
به دلیل این چالش‌ها و برای پی بردن به رمز و راز شکاف جرم کیهانی، لازم است دانشمندان چنین اجرامی را در برخوردهای بیشتری مشاهده کنند؛ ترجیحاً برخوردهایی که تحلیل‌شان چندان پیچیده نیست.
این امر برای دانشمندان روشن می‌کند که ستاره‌های نوترونی چگونه عمل می‌کنند. آقای بری می‌گوید: «مدل‌سازی ستاره‌های نوترونی بسیار دشوار است و ما نمی‌توانیم آن را شبیه‌سازی کنیم.» اما ویژگی‌های این ماده، حداکثر اندازهٔ یک ستاره نوترونی را تعیین می‌کند؛ یعنی مرزی که یک ستارهٔ نوترونی بیش از حد بزرگ می‌شود و فرو می‌ریزد.
دهه‌هاست که مدلهای اخترفیزیک با این فرض جلو می‌روند که بین بزرگترین ستاره‌های نوترونی و کوچکترین سیاهچالهها شکاف وجود دارد. اگر معلوم شود که این شکاف به طور قابل‌توجهی کوچکتر از آن است که قبلاً تصور می‌شد، یا اصلاً چنین شکافی وجود ندارد، این مدل‌ها نیاز به اصلاح خواهند داشت. آقای بری می‌گوید این مدلهای بهم پیوسته، بیشتر از خود تعریف شکاف جرمی می‌توانند درک ما از جهان را تغییر دهند. با این حال، این سیگنال جدید، آینده‌ای غنی از مشاهدات موج گرانشی را مژده می‌دهد.
ادامه مطلب » | |
|
تیر ۱۳ |
احتمال کشف نور ساطع شده از برخورد دو سیاهچاله فضایی
ارسال شده توسط روشن ۱۳ تیر ۱۳۹۹ ۰۴:۰۰ بعد از ظهر
|
|
محققان با بررسی داده‌های به‌دست‌آمده به این نتیجه رسیده‌اند که توانسته‌اند پدید نادر ساطع شدن نور در اثر برخورد دو سیاهچاله با یکدیگر را به ثبت برسانند.
به گزارش ایتنا و به نقل از engadget، برخورد دو سیاهچاله با هم پدیده‌ای است که معمولا از خود نوری منتشر نمی‌کند و تنها از روی امواج گرانشی می‌توان به وقوع این پدیده پی برد. بااین‌حال محققان احتمال می‌دهند که توانسته‌اند رخداد نادر قابل مشاهده بودن برخورد دو سیاهچاله را کشف کنند.
گروهی از دانشمندان با استفاده از داده‌های مه 2019 رصدخانه موج گرانشی تداخل سنج لیزری و ردیاب ویرگو اروپا توانستند اولین مثال ساطع شدن نور از دو سیاهچاله در حال ادغام را کشف کنند. در این صورت وجود یک سیاهچاله بزرگتر و سوم دلیل ساتع شدن چنین نوری خواهد بود.
بسیاری از کهکشان‌ها در مرکز خود دارای سیاه‌چاله‌هایی هستند که دایره گازی عظیم‌الجثه آنها می‌تواند با سیاه‌چاله‌های کوچکتر ادغام شود. در صورت وقوع چنین امری سیاهچاله جدید به وجود آمده می‌تواند در جهت خاصی به درون دایره یادشده کشیده شود و روزها و هفته‌ها پس از ظاهر شدن امواج گرانشی واکنش گازی نشان بدهد. احتمالا زمان شعله‌ور شدن با این رخداد یکی شده است و حتی در طی یک ماه به‌صورت تدریجی از بین رفته است.
محققان توانستند سایر تئوری‌های مرتبط با این پدیده نظیر خورده شدن یک ستاره توسط سیاهچاله، یک ابرستاره یا شعله‌های منتشر شده از یک سیاهچاله بسیار بزرگ را به‌صورت موفقیت‌آمیزی رد کنند.
با این حال داده‌های به‌دست‌آمده دلیل محکمی برای پدیده تعریف شده نیستند.
متئو گراهام به‌عنوان یک اخترشناس هشدار داده است که اختر شناسان به‌صورت کامل رخدادهای دیگر را رد نکرده‌اند.
با این حال اگر این نور ساطع شده نتیجه یک برخورد باشد می‌تواند تئوری‌های موجود را تائید کرده و نمونه‌ای نادر از فعالیت سیاهچالهها را برای انسان مشخص کند.
ادامه مطلب » | |
|
تیر ۱۲ |
ورود بازرس کل ناسا به قرارداد بوئینگ به‌دنبال تقلب این شرکت
ارسال شده توسط روشن ۱۲ تیر ۱۳۹۹ ۱۱:۳۰ قبل از ظهر
|
|
بازرس ارشد ناسا در حال تحقیق در مورد بوئینگ است؛ یعنی یکی از دو شرکت تأمین‌کننده وسایل نقلیه حمل سرنشین برای پروازهای فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی.
به گزارش ایتنا و به نقل از Space، براساس گزارش ۲۰ ژوئن، یک مقام ارشد در ناسا با یک مدیر ارشد بوئینگ در مورد پیشنهاد این شرکت برای عقد قرارداد ماه تجاری تجاری ماه وارد مذاکره شد، اما بوئینگ پس از گذشت مهلت ارسال درخواست، اقدام به تغییر پیشنهاد خود کرد.
مقامات ناسا این وضعیت را به دفتر کل بازرسی آژانس ارجاع دادند. این گزارش می‌افزاید، مدیر ناسا در نهایت از داگ لورو خواست تا از مقام خود به عنوان مدیریت امور اداره فضایی پرواز ناسا در رابطه با موضوع استعفا دهد که او نیز چنین کرد.
آقای لورو پس از استعفا گفت: «این بزرگترین شایعه است، یعنی همان موردی که بیش از همه در موردش نگران شدم و البته فکر می‌کنم آژانس هم بیش از همه نگران آن بود. گفته می‌شد که مشکلی در رابطه با پرتاب سرنشینان وجود داشت که من استعفا دادم و هیچ چیز نمی‌تواند حقیقت را تغییر دهد». پیش‌تر شایعاتی به‌صورت آنلاین منتشر می‌شد مبنی بر اینکه آقای لورو با قرارداد سطح‌نشین قمری مشکلی دارد، اما وی حاضر به اظهار نظر در مورد آن موضوع نشد.
گفته می‌شود بوئینگ برندهٔ قرارداد پیمانکاری ماه نشده و موضوع هنوز در دست بررسی است.
اما ناسا نهایتاً در ماه آوریل، اسپیس‌اکس داینتیکس (Dynetics) و یک تیم تحت هدایت بلواورجین را انتخاب کرد تا برای برنامه قمری این آژانس با نام آرتمیس، سطح‌نشین‌هایی تدارک ببینند. اگر برنامهٔ آرتمیس به‌خوبی پیش برود، اولین فرود انسانی از سال ۱۹۷۲، در سال ۲۰۲۴ رخ خواهد داد. این در حالی است که شرکتی که اولین مأموریت را بر عهده خواهد داشت، هنوز انتخاب نشده است.
گفتنی است به طور معمول، تحقیقات بازرس کل حداقل به مدت چند ماه طول می‌کشد، و سپس یافته‌های تحقیق می‌تواند برای اقدامات بعدی به رهبری ناسا ارسال شود یا در صورت نیاز به اقدامات تنبیهی، به دادگستری فرستاده شود.
ادامه مطلب » | |