Live Chat Software by Ariaphone |
اخبار
|
اردیبهشت ۲۰ |
چرا آموزش پلک‌زدن به رباتها سخت است؟
ارسال شده توسط روشن ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۲ ۰۸:۰۸ قبل از ظهر
|
|
حدود ۱۴ سال از معرفی «آی‌کیوب»، ربات انسان‌نمای یک متری ساخت موسسه فناوری ایتالیا، می‌گذرد. این ربات که به منظور تحقیقات در واکنشهای شناختی انسان و نیز هوش مصنوعی ساخته شده است، قابلیت‌های فراوانی دارد که بسیاری از آن‌ها به رفتار و عملکرد انسان در مواجهه با محیط شبیه است.
به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، کریستین رو، گزارشگر فناوری، در مقاله‌ای که برای سرویس جهانی بی‌بی‌سی نوشته است، به تجربه خود در کنار «آی‌کیوب» و در جریان آزمایشی به نام «آزمایش درام‌نوازی» اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد که آموزش پلک‌زدن برای القای تاثرات حسی در رباتها، چه اهمیتی دارد.
او می‌نویسند آزمایش درام‌نوازی برای منظور مشخصی طراحی شده است؛ به عبارت دیگر، برای ای‌که بررسی شود حضور یک ربات، زمانی که همان کار انسان را تقلید می‌کند، چه اثری بر عملکرد و رفتار انسان دارد.
این آزمایش یکی از بی‌شمار آزمایش‌های مرتبط با برهم‌کنش میان انسان و ربات است که گروه تحقیقاتی «کانتکت» درموسسه فناوری ایتالیا در جنوآ انجام می‌دهد.
کریستین رو می‌نویسد که پلک‌زدن «آی‌کیوب» هر چند ثانیه یک‌بار، صدای قابل‌توجهی تولید می‌کند و حالت نگاه این ربات نیز به دلیل چشم‌های بزرگ و پلک‌های سفید سنگین او، جلب توجه می‌کند.
این نکته از این رو دارای اهمیت است که در پلک‌زدن، مانند سایر جنبه‌های نگاه کردن، چیزی فراتر از خود چشم وجود دارد.
هلنا کلیاوری، پژوهشگر روانشناسی در دانشگاه تامپره فنلاند، می‌گوید اغلب تصور می‌شود که پلک‌زدن، صرفا یک واکنش فیزیولوژیک انعکاسی است و فقط با کارکرد حفاظت از چشم برای جلوگیری از خشک شدن آن مرتبط است. اما واقعیت این است که پلک‌زدن نقش مهمی در تعامل دوطرفه دارد.
پلک‌زدن انسان، توجه و احساس او را نیز نشان می‌دهد و به مثابه ابزاری برای ارتباط غیرکلامی، مفاهیمی را بیان می‌کند که ما به صورت خودآگاه از آن‌ها باخبر نیستیم، ولی نقش مهمی در انتقال اطلاعات بین انسان‌ها دارد؛ مثلا نکاتی مانند اینکه در یک مکالمه، الان نوبت چه کسی است.
از این رو، پلک‌زدن یکی از سیگنال‌های اجتماعی است که انسان‌ها مداوم، بدون اینکه از آن‌ها آگاه باشند، با یکدیگر تبادل می‌کنند. بنابراین، متخصصان رباتیک اجتماعی در حال بررسی هر دو ویژگی فیزیکی و روانی پلک‌زدن انسان بوده‌اند تا دریابند که چرا تطبیق آن در رباتها ممکن است سودمند باشد.
کلیاوری می‌گوید با در نظر گرفتن بسیاری از کارکردهای مهم پلک‌زدن در رفتار انسان، می‌توان فرض کرد که پلک‌زدن رباتها نیز می‌تواند آن‌ها را بیش از پیش، شبیه به انسان نشان دهد. این ویژگی نیز به‌نوبه‌خود، می‌تواند تعامل انسان و ربات را تسهیل کند. دیوید هنسون، مدیر هنسون رباتیکس، می‌گوید که افراد با دیدن رباتی که پلک می‌زند، به شخصیت و کاراکتر آن ربات، حس پیدا می‌کنند.
تحقیقات «کانتکت» نشان می‌دهد که افراد در سنین مختلف، تعامل با ربات‌هایی را که پلک می‌زنند، ترجیح می‌دهند.
الساندرا اسکیوتی، سرپرست آزمایشگاه یونیت، به این نکته اشاره می‌کند که رباتی که پلک نمی‌زند، ممکن است احساس ناخوشایندی را در فرد مقابل ایجاد کند، گویی که به او خیره شده است.
انسان‌ها همچنین ربات‌هایی را طبیعی‌تر پلک می‌زنند، باهوش‌تر می‌دانند، چرا که هوش، به‌ویژه در موقعیت‌هایی که افراد برای ارائه اطلاعات به رباتها وابسته‌اند، بر فرض در موقعیت‌هایی مانند ایستگاه‌های قطار، اهمیت دارد.
اما صرف‌نظر از اینکه پلک‌زدن طبیعی چه مزایایی دارد، به کارگیری آن در رباتها (نه در آواتارها یا ربات‌هایی که صفحه‌نمایش دارند) از نظر فنی چالش‌برانگیز است.
پلک‌زدن در انسان از جمله حرکات بسیار ظریف به شمار می‌رود که طراحی مشابه آن در مکانیسم‌هایی که بتوانند این حرکات را تقلید کنند، مستلزم در اختیار داشتن فناوری پیشرفته و موتورهایی با قابلیت حرکت بسیار دقیق و ظریف است. برای مثال، متخصصان رباتیک در شرکت «اینجینیرد آرتز» برای این منظور از موتورهای مربوط به هوافضا، و نیز قطعات الکترونیکی کنترلی خود استفاده می‌کنند.
به گفته مدیر هنسون رباتکیس، ربات‌های ساخت «اینجینیرد آرتز» برای تامین نیروی محرکه پلک‌زدن، مشخصا از موتورهای گرانقیمت استفاده می‌کنند. او می‌گوید که سرعت این موتورها برای حرکت دادن قطعات شبیه به پوست حین پلک‌زدن، و نیز کاستن از سایش و اصطکاک میان پلک و خود چشم، کار چالش بر‌انگیزی است.
مسئله بعدی، برقراری توازن میان سرعت و صدای پلک‌زدن است. فرانچسکو رآ، کارشناس فنی ارشد «کانتکت»، می‌گوید که در ربات «آی‌کیوب» می‌توان یک موتور با سر‌وصدای کمتر به کار برد، اما این کار باعث می‌شود که این ربات، خواب‌آلود یا آهسته به نظر برسد.
از سوی دیگر، پلک‌زدن آهسته هم این خطر را در پی دارد که یک سری اطلاعات بصری مهم از دست برود؛ چرا که دوربین آی‌کیوب پشت چشم‌ها واقع شده است و هرچند از دست دادن دو فریم، شاید مشکل چندانی ایجاد نکند، از دست رفتن ۱۰ فریم مسئله‌ساز می‌شود.
به گفته کیلاوری، چالش دیگر هم این است که زمان‌بندی درست و مدت زمان پلک‌زدن نیز مهم است. مثلا اینکه پلک‌زدن بر اساس اینکه چه کاربردی دارد، ممکن است متفاوت باشد. برای نمونه، سرعت پلک‌زدن فرد هنگام دروغ گفتن، یا مدل حرکت پلک و حالت حسی متفاوت، کاملا بسته به موقعیت فرق می‌کند.
به گفته او، هر میزان اختلاف با حالت طبیعی در زمان و حتی مدت پلک‌زدن در یک موقعیت خاص، ممکن است باعث شود که ربات، عجیب یا آزاردهنده به نظر برسد.
تیم تحقیقاتی کمپانی کانتکت از نرم‌افزاری استفاده می‌کند که به صورت تصادفی، بازه زمانی میان یک تک‌پلک و دو پلک پشت‌‌سرهم را انتخاب می‌کند، چرا که پلک‌زدن به صورت مرتب و ثابت نیز چندان طبیعی به نظر نمی‌رسد.
در «دیزنی ریسرچ» نیز پژوهش در زمینه طبیعی به نظر رسیدن پلک‌زدن و حالت خیره شدن نگاه در جریان است. هدف این تحقیقات، آسان‌تر کردن حالتی از نگاه است که کنترل آن برای طراحان انیمیشن راحت‌تر باشد و راحت‌تر بتوانند احساس‌های ظریف را انتقال دهند.
جیمز کندی، دانشمند «دیزنی ریسرچ»، به عناصری از قبیل منحنی پلک‌ها اشاره می‌کند و می‌گوید که محققان این شرکت نرم‌افزار خود را برای کنترل نگاه و احساسات، به ثبت رسانده‌اند. کارکرد این نرم‌افزار شامل پردازش تصاویری است که با دوربین تعبیه‌شده در قفسه سینه ربات، ثبت شده‌اند و سیگنال‌هایی کنترلی تولید می‌کند که پلک‌ها باز و بسته شوند. به گفته او، این روند فعلا در مراحل آزمایشی است و دیزنی آن‌ها را به کار نبرده است.
برای مثال، برای باورپذیر شدن نگاه چشم در تعامل طولانی‌تر از نزدیک با انسان، این فناوری باید اصلاح شود. چالش کلی دیگر این است که ربات‌های انسان‌نما شروع به هماهنگی الگوهای پلک‌زدن خود با انسان‌ها کنند؛ همانطور که انسان‌ها در گفت‌وگوهای خود چنین می‌کنند.
این نوع چالش‌ها برای برخی از متخصصان رباتیک جذاب است. تصویرهای اغراق‌آمیزی در فرهنگ عامه از رباتها وجود دارد؛ مثلا تصور از ربات‌هایی که آنقدر طبیعی به نظر می‌رسند که نمی‌توان آن‌ها را از انسان تشخیص داد. پلک‌زدن، فقط نمونه کوچکی از پیچیدگی‌های بسیاری است که همچنان اجازه نمی‌دهد که تعاملات رباتیک، کاملا طبیعی جلوه کنند. به گفته کندی، وقتی سعی می‌کنید سازوکاری همچون پلک‌زدن را تقلید کنید، در واقع نشان می‌دهید که این مکانیسم چقدر پیچیده است و چقدر حرکت ظریف در آن وجود دارد. و این همان جایی است که ما این فرصت واقعا عالی برای اکتشاف و اختراع در اختیار داریم.
ادامه مطلب » | |
|
فروردین ۳۰ |
این ربات مژه‌ها را پرپشت می‌کند
ارسال شده توسط روشن ۳۰ فروردین ۱۴۰۲ ۰۱:۱۹ قبل از ظهر
|
|
این روزها بحث هوش مصنوعی بسیار داغ است و پیش‌بینی می‌شود بسیاری از مشاغل با گسترش هرچه بیشتر هوش مصنوعی در معرض تعطیلی، و یا تغییرات بنیادین باشند. متخصصان زیبایی شاید آخرین کسانی باشند که به واسطه ارتباط نزدیک و مستقیم با مراجع، خطر هوش مصنوعی را احساس کنند. اما، رباتی که کار اکستنشن مژه (پرکردن مژه‌ها با استفاده از جاگذاری مژه مصنوعی بین مژه طبیعی) انجام می‌دهد، این گزاره را نفی می‌کند.
به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، دانشمندان اوکلندی در کالیفرنیا پس از ۴ سال تحقیق و بررسی، و صرف ۱۲۵ هزار دلار رباتی ساخته‌اند که می‌تواند فرایند اکستنشن مژه (اضافه کردن مژه مصنوعی به ردیف مژه‌های طبیعی برای پرتر و زیباتر نشان دادن مژه‌ها) را که ممکن است سه ساعت طول بکشد و چند صد دلار هزینه دارد، کوتاه‌تر و کم‌هزینه‌تر کند.
ربات «لوم پرشس لاش» (Luum Precision Lash) می‌تواند این فرایند را تنها در ۵۰ دقیقه، و با هزینه اولیه ۱۷۵ دلار، و ترمیم آن در مراجعه بعدی به قیمت ۹۰ دلار انجام دهد که هر کدام از این دفعات یک ماه یا بیشتر دوام می‌آورد. این در حالی است که سازندگان این ربات امیدوارند که بتوانند مدت زمان کار آن را تا ۲۵ دقیقه کاهش دهند.
این ربات زیبایی از دو بازوی موچین مانند استفاده می‌کند که از «سر» آن‌ها در دو طرف دو عدسی دوچشمی بیرون می‌آیند که می‌توانند مثل چشم انسان ببیند.
قبل از شروع کار ربات، یک تکنیسین انسانی هرگونه چربی را از مژه‌های تمیز مشتری پاک می‌کند، سپس محافظ را روی هر چشم قرار می‌دهد. در طول فرایند، یک بازوی ربات مژه طبیعی را سوا می‌کند و بازوی دیگر یک مژه کوچک مصنوعی را برمی‌دارد، آن را در چسب فرو می‌کند و روی مژه طبیعی می‌گذارد. تکنیسین دستگاه در طول کار بر انجام کار نظارت می‌کند.
ناتان هادرینگ متخصص رباتیک به نیویورک پست گفت که با انجام همه این کارها با چشم کامپیوتری، دقیقا می‌دانیم که موقعیت مژه طبیعی و مصنوعی کجاست.
راشل گلد یکی از بنیانگذاران شرکت نیز به نیویورک پست اطمینان داد که بازوها به هرگونه حرکت خارجی حساس‌اند و اگر هر حرکت ناگهانی، از زلزله گرفته تا کوچکترین تکان مشتری را حس کنند کار خود را متوقف می‌کنتد.
هر چند استفاده از ربات برای اکستنشن مژه هیجان انگیز است، اما کریستال کاسترو، هنرمند مژه در نیویورک، به نکته مهمی اشاره می‌کند. او می‌گوید که همه ما صورت و شکل چشم‌های متفاوتی داریم، و وظیفه من است که مژه‌های مشتری را بر اساس ظاهری که می‌خواهند برجسته کنم. اما نمی‌دانم آیا ربات هم می‌تواند این کار را با همان دقت و جزئیات انجام دهد.
ادامه مطلب » | |
|
فروردین ۲۴ |
سه سگ ربات در جمع هنرمندان سه‌سالانه گالری ملی ویکتوریا
ارسال شده توسط روشن ۲۴ فروردین ۱۴۰۲ ۱۰:۰۱ قبل از ظهر
|
|
به گزارش گاردین، آگنیسکا پیلات، هنرمند برگزیده در میان میلیاردرهای فناوری در سیلیکون ولی و سرمایه‌گذاران خطرپذیر که به عنوان هنرمند در هر دو شرکت اسپیس اکس و بوستون داینامیکس کار کرده است، به دلیل به کار بردن فناوری و آینده‌نگری در آثارش، به ویژه برای نقاشی‌هایش که در آن‌ها از سگ‌های ۳۰ کیلوگرمی بوستون داینامیکس معروف به «اسپات» (Spot) استفاده کرد مشهور است. او حتی در نیویورک با یکی از آن‌ها زندگی می‌کند و نامش را باسیا (Basia) گذاشته است.
به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، پیلات برای نخستین بار، به رباتها آموزش می‌دهد که خودشان نقاشی کنند تا در سه‌سالانه امسال گالری ملی ویکتوریا که در ماه دسامبر در ملبورن افتتاح می‌شود، شرکت کنند. این سه ربات به مدت چهار ماه با استفاده از قلم رنگ روغن روی بوم زمینه اکریلیک روی دیوار نقاشی می‌کنند. آن‌ها طوری برنامه‌ریزی می‌شوند که طیف وسیعی از دستورات را درک کنند و آن‌ها را – از نظر جهت حرکت بازو، میزان فشار روی بوم و این که یک نقطه باید بکشند یا یک خط، به هر ترتیبی که صلاح بدانند اجرا کنند.
پیلات و رباتها در کنار ۱۰۰ هنرمند و طراح شرکت‌کننده در این سه‌سالانه از جمله یوکو اونو (Yoko Ono) تریسی امین (Tracey Emin) و خانه مد لباس پاریس، شیاپارلی (Schiaparelli) خواهند بود.
پیلات ، باسیا را به همراه بانی و آرچی به گالری ملی ویکتوریا تحویل خواهد داد. او باسیا را « همدم» می‌داند و می‌گوید تا زمانی که در ملبورن نقاشی می‌کند دلتنگ او خواهد شد.
پیلات می‌گوید: «مثل داشتن یک بچه کوچک است – در بعضی مواقع باید به کودک اجازه دهید خودش سوار اتوبوس شود، چنین حسی را دارد.»
پیلات که نقاش پرتره کلاسیک آموزش دیده است، اولین بار زمانی با رباتها آشنا شد که به او سفارش دادند که پرتره‌ای از مدلی به نام اسپات را به کمک بوستون داینامیکس بکشد.
او می‌گوید: «من به آن به عنوان یک سلبریتی جدید، یک طبقه حاکم جدید فکر می‌کردم. پرتره‌ها قدرت را در جامعه منعکس می‌کنند – اندی وارهول افراد مشهور را نقاشی می‌کرد، پرتره‌های قدیمی نشان‌دهنده اشرافیت بودند. اکنون قدرت به سمت ماشین می‌رود و این وظیفه ماست که در واقع با آن همراه باشیم. این بر عهده ما به عنوان خالق آن‌ها است که این رباتها را فعال و تربیت کنیم تا شهروندان آتی خوبی باشند.»
نقاشی‌های رباتها اغلب کودکانه‌اند، که یک انتخاب برنامه‌نویسی عمدی است، زیرا پیلات آن‌ها را به‌عنوان «کودکانی در سنین انسانی» می‌داند «که چیزهای زیادی می‌دانند، اما خیلی کم می‌فهمند.»
مجموعه‌داران پیلات شامل کریگ مک‌کاو، میلیاردر و جان کرافیک، مدیر عامل سابق ویمو (Waymo) هستند. حتی به او سفارش دادند که برای آخرین فیلم ماتریکس نقاشی بسازد. بعضی از منتقدان، هنر او را به این دلیل رد کرده‌اند که متمایل به نخبگان فناوری است. پیلات قبلا گفته بود که «دنیای هنر به طور بدنامی از میلیاردرهای فناوری ناراضی است و من دارم آهنگ آن‌ها را می‌خوانم.»
فیلم سگ‌های ربات - که بیشتر در معدن‌کاری و ساخت‌وساز استفاده می‌شوند - اغلب در فضای مجازی پخش می‌شود و بعضی؛ حرکات غیرعادی و چابکی آن‌ها را «وحشتناک» توصیف می‌کنند. از سگ‌های ربات برای نظارت در مرز ایالات متحده و مکزیک و حتی صحنه‌های جرم استفاده می‌شود: در سال ۲۰۲۱، اداره پلیس نیویورک یک ربات بوستون داینامیکس را پس از واکنشهای گسترده به استقرار آن در برانکس بازگرداند.
اما پیلات آن‌ها را «بازیگوش» و «شریک بشریت» می‌خواند. «من به فناوری خوش‌بین‌ام – دوست دارم بگویم که همان کاری را که دیگو ریورا برای طبقه کارگر انجام داد، برای ماشین انجام می‌دهم. و وقتی مردم شخصا با اسپات ملاقات می‌کنند، بیشترشان خیلی سریع عاشقش می‌شوند - سخت بشود مجذوب آن‌ها نشویم زیرا آن‌ها بسیار بامزه هستند.»
دیگر هنرمندان و طراحان در میان ۱۰۰ شرکت‌کننده در سه‌سالانه گالری ملی ویکتوریا ۲۰۲۳ عبارتند از اونو، که یک اثر متنی بزرگ را در خارج از گالری ارائه خواهد کرد، کارهای جدیدی از امین هنرمند بریتانیایی که شامل نصب نور نئونی متنی به ارتفاع پنج متر از دست خط او می‌شود و شیاپارلی قرار است با مدیریت هنری دانیل رزبری منتخبی از مجموعه لباس‌های اخیر خود را ارائه دهد.
شیلا هیکس، مجسمه‌ساز ۸۸ ساله آمریکایی، اثر خود را در سال ۲۰۲۲ به نام «جایی برای رفتن نیست» (Nowhere to Go) ارائه خواهد کرد، مجسمه‌ای به ارتفاع ۱۰ متر از اشکال رنگارنگ و گرد، در حالی که بتی مافلر، هنرمند ۷۹ ساله پچن‌چنچارایی (Pitjantjatjara) نقاشی حماسی خود «کشور شفابخش» (Ngangkari Ngura) را نشان خواهد داد که از بالا نقاشی شده است و منظره‌ای از کشور را منعکس می‌کند.
دیوید شریگلی، هنرمند بریتانیایی، که به‌خاطر نقاشی‌های تیره و شوخ‌طبعی‌اش شهرت دارد، مجسمه «واقعا خوب» خود را بیرون از گالری نصب خواهد کرد: یک شست به ارتفاع هفت متر که بلافاصله پس از رای‌گیری برگزیت بریتانیا برای چهارمین پایه میدان ترافالگار طراحی شده است. در داخل، رایان گاندر، بریتانیایی، موش‌های انیماترونیک را در سوراخ‌هایی در دیوارهای گالری نصب می‌کند که پیام‌های پیشگویانه خود را با صدای دختر خردسالش ارسال می‌کند.
ده بافنده و نوآموز از شرق آرنهم لند، مان-دیرا (Mun-dirra)، حصار ماهی بافته شده به طول ۱۰۰ متر را که در طی دو سال در مانینگراد تولید شده است، ارائه خواهند داد. آزوما ماکوتو، هنرمند مقیم توکیو، تابلویی به اندازه یک اتاق از گل‌های استرالیایی و مواد گیاهی منجمد در زمان، درون بلوک‌های اکریلیک کریستالی ایجاد خواهد کرد، در حالی که هیو هیدن، هنرمند آمریکایی، بنیانه عظیمی را به نمایش می‌گذارد که کلاس درس مدرسه آخرالزمانی را با شاخه‌ها و اسکلت‌های پرنده منقرض‌شده دودو را به تصویر می‌کشد.
تونی الوود، مدیر گالری ملی ویکتوریا، با اعلام این ترتیب در روز چهارشنبه گفت که این سه‌سالانه «منظره بصری جذاب و تفکربرانگیزی از جهان امروز خواهد بود» که به سه موضوع اصلی جادو، حافظه و ماده می‌پردازد.
او گفت: «در سه سال گذشته پس از آخرین سه‌سالانه، جوامع دستخوش تغییرات ساختاری بزرگی شده‌اند... سه سالانه گالری ملی ویکتوریا بستری را به هنرمندان ارائه می‌دهد تا دغدغه‌ها، ایده‌ها و مهم‌تر از همه امیدهای خود را بیان کنند.»
ادامه مطلب » | |
|
فروردین ۰۴ |
تاثیر رباتها بر بهبود سلامت روانی به ظاهرشان بستگی دارد
ارسال شده توسط روشن ۰۴ فروردین ۱۴۰۲ ۰۲:۴۶ بعد از ظهر
|
|
بر اساس مطالعه‌ای رباتها می‌توانند برای بهبود سلامت روانی موثر باشند، اما همه چیز به ظاهر آن‌ها بستگی دارد.
به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، براساس تحقیق گروهی از دانشگاه کمبریج، مردم در مقایسه با ربات‌های شبیه انسان به ربات‌های اسباب‌بازی مانند تمایل بیشتری دارند.
طبق این تحقیق، رباتها می‌توانند سلامت روانی را در محل کار بهبود بخشند، اما تنها درصورتی‌که ظاهری مناسب داشته باشند.
طبق مطالعه دانشگاه کمبریج، افرادی که با رباتی شبیه به اسباب‌بازی تعامل دارند -در مقایسه با ربات شبیه انسان- ارتباط بیشتری با آن برقرار می‌کنند.
۲۶ کارمند به مدت چهار هفته در جلسات هفتگی سلامت به سرپرستی ربات شرکت کردند. هرچند این رباتها صدا، حالات چهره و متون یکسانی در این جلسات داشتند، نحوه تعامل مردم با آن‌ها و نظرشان در‌مورد میزان تاثیرگذاری‌شان متاثر از ظاهر فیزیکی آن‌ها بود.
کیو‌تی (QT) ربات اول، رباتی انسان‌نما با ظاهری کودکانه و با قدی حدود ۹۰سانتی‌متر بود، درحالی‌که دومی، میستی (Misty)، روباتی ۳۶ سانتی‌متری شبیه اسباب‌بازی بود.
به گفته محققان، ربات‌های اسباب‌بازی ساده‌تر به نظر می‌رسند، به این معنی که مردم ممکن است توقعات کمتری از آن‌ها داشته باشند و درنهایت بتوانند راحت‌تر با ربات صحبت و با آن ارتباط برقرار کنند.
اما توقعات افرادی که با ربات انسان‌نما کار کرده بودند با واقعیت مطابقت نداشت، زیرا این ربات قادر نبود مانند انسان واقعی رفتار یا تعامل کند.
این تصورها از رباتها معمولا در فرهنگ عامه ایجاد می‌شود. محققان افزودند در فیلم‌ها، برنامه‌های تلویزیونی و کتاب‌ها هر کاری که در تخیل فرد می‌گنجد از رباتها برمی‌آید.
اما وقتی در دنیای واقعی با ربات مواجه می‌شویم، اغلب این توقعات برآورده نمی‌شود.
مینیا اکسلسون، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت این تصورها از «چگونگی ظاهر یا رفتار رباتها ممکن است مانع جذب رباتها در زمینه‌هایی شود که می‌توانند مفید باشند.»
پروفسور هاتیجه گونش، از واحد علوم و فناوری رایانه کمبریج، گفت ساخت ربات‌هایی که قادر به مکالمه طبیعی باشند «بسیار دشوار» است.
ادامه مطلب » | |
|
اسفند ۱۳ |
ربات اطلس بوستون داینامیکس + ویدئو
ارسال شده توسط روشن ۱۳ اسفند ۱۴۰۱ ۱۰:۴۹ بعد از ظهر
|
|
علاقه مندان به دانش رباتیک، با ربات انسان نمای اطلس شرکت Boston Dynamics که در یوتیوب و در آگهی‌های تبلیغاتی، حرکات خارق‌العاده آکروباتیک انجام داده است، آشنا هستند. اما برای اینکه سیستمش شبیه انسان باشد، این شرکت به توسعه قابلیت های خود ادامه داده است، همانطور که در این ویدئو دیده می‌شود.
به گزارش ایتنا، اسکات کویندرسما، سرپرست تیم اطلس در بوستون داینامیکس، گفت: "ما فقط به این فکر نمی کنیم که چگونه ربات را به صورت پویا در محیط خود حرکت دهیم، مانند آنچه در پارکور و رقص انجام دادیم.حالا دیگر ما به این فکر می‌کنیم که چگونه ربات باید بتواند اشیاء موجود در محیط خود را درک کند و در عین حال سطح عملکرد بالایی که از ربات‌های اطلس انتظار داریم را حفظ کند.
اطلس یک پلتفرم تحقیقاتی است و برخلاف بازوی روباتی Spot و Stretch Boston Dynamics برای خرید در دسترس نیست. ربات انسان نما دارای سیستم‌های هیدرولیک متحرک فشرده و باتری سفارشی است. همچنین دارای 28 مفصل، قد 1.5 متر (4.9 فوت) و وزن 89 کیلوگرم (196.2 پوند) است. به گفته سخنگوی این شرکت، اطلس می تواند با سرعت 2.5 متر بر ثانیه (5.5 مایل در ساعت) راه برود.
ویدئو
ادامه مطلب » | |